Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση πέφτει στην παγίδα της αποστολής αλληλοσυγκρουόμενων σημάτων. Εχει περάσει μόλις μια εβδομάδα από το πέταγμα της μάσκας που συνοδεύτηκε από έναν συναγερμό για τη μετάλλαξη Δέλτα. Και λίγοι μήνες από τότε που τα στελέχη της είχαν κι από μια διαφορετική εκτίμηση να μοιραστεί το καθένα με το φιλοθέαμον τηλεοπτικό κοινό για τα περιλάλητα επόμενα βήματα στη διαχείριση της πανδημίας. Ούτε εκπλήσσει κανέναν η αντιπολιτευτική ευκαιρία που διέγνωσε, κι άρπαξε, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας για κυβερνητική επένδυση στον διχασμό – ποντάροντας έτσι κι εκείνος στα δημοσκοπικά οφέλη που ίσως φέρει ένα «εμείς ή αυτοί». Η σύγχυση όμως που προκαλούν οι αντιφάσεις, τις οποίες όλοι παρατηρούν στα μέτρα που παρουσιάζονται, δεν υπονομεύει την εφαρμογή τους μόνο. Είθισται να αποτελεί και τη μαγιά με την οποία ζυμώνεται η δυσαρέσκεια για τους πολιτικούς. Κι η τελευταία πάντα καταλήγει να ευνοεί την πόλωση. Αν λοιπόν ο διαχωρισμός εμβολιασμένοι – ανεμβολίαστοι γίνει πολιτικός, δεν θα φταίνε αποκλειστικά οι αντιπολιτευτικές κορώνες για χώρα δύο ταχυτήτων. Θα έχουν βοηθήσει κι οι ασαφείς κυβερνητικές προθέσεις.