Το προφίλ ενός «φιλότεχνου» κλέφτη

Στο μυθιστόρημά μου «Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη», που άρχισα να γράφω το 2010, ένας κύκλος προσώπων ερίζουν για το γνωστό πορτρέτο-σκίτσο του αδικοχαμένου στελέχους της Αριστεράς που ζωγράφισε ο Πάμπλο Πικάσο. Συμβολική περισσότερο η ιστορία μου, με μια επίφαση νουάρ πλοκής, που έπρεπε όμως να ευσταθεί πραγματολογικά, από τη στιγμή που το εν λόγω πορτρέτο κάποιος θα προσπαθούσε να το κλέψει και να το πουλήσει στη μαύρη αγορά. Μελετώντας εκείνη την εποχή δεκάδες βιβλία για τη ζωή του Πικάσο ανακάλυψα ότι πρέπει να είναι ο ζωγράφος με τα περισσότερα κλεμμένα και πλαστά έργα στον κόσμο. Θέλησα λοιπόν να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα και απευθύνθηκα σε δυο ξένους «ειδικούς» που δραστηριοποιούνται στο εμπόριο της τέχνης. Επειδή εκείνο που με ενδιέφερε ήταν να φιλοτεχνήσω το πειστικό πορτρέτο του δικού μου μυθιστορηματικού υπόπτου (και τελικά ενόχου), οι ερωτήσεις μου επικεντρώθηκαν στο προφίλ των πιο γνωστών δραστών που γνώριζαν, των παράνομων μεσαζόντων και φυσικά των υποψήφιων αγοραστών.