Αόρατοι άνθρωποι, μεγάλα βήματα

Το πιστοποιητικό γέννησης έγραφε στη θέση του ονόματος «Μαρία Ινές Φερνάντες». Αλλά ο Μανέ ποτέ δεν ήταν πραγματικά η Μαρία Ινές, ποτέ δεν ταυτίστηκε με το γυναικείο σώμα που τον συνόδευε. Γιος ισπανών μεταναστών από τις Αστούριες, μεγάλωσε στο Σαντιάγο της Χιλής, μέσα στο αντιδραστικό περιβάλλον της δικτατορίας Πινοτσέτ. «Καταλάβαινα πως ένιωθα σαν άνδρας, αλλά δεν ήξερα πώς να το εκφράσω», λέει στην ισπανική «El Pais». Εκλαιγε όταν τον έντυναν με κοριτσίστικα ρούχα, ζητούσε ρούχα σαν εκείνα του αδελφού του. Νόμιζαν όλοι πως ήταν λεσβία. Στα 16 του, ένας ψυχίατρος τον ενημέρωσε πως ήταν τρανς, διεμφυλικός. Αφού τελείωσε μία σχολή νοσηλευτικής, στα 22 του, ο Μανέ Φερνάντες εγκαταστάθηκε στις Αστούριες, σπούδασε ψυχολογία και άρχισε να νιώθει «ελεύθερος». Τότε ξεκίνησε τη φυλομετάβασή του: «Διαγνώσθηκα με δυσφορία φύλου, σαν να ήμουν άρρωστος», λέει. Κατόπιν άρχισε να παίρνει ορμόνες. Υποβλήθηκε σε μαστεκτομή. Παρ’ όλα αυτά, συνέχισε να αντιμετωπίζει διακρίσεις – θυμάται πάντα τον γιατρό που τον αποκάλεσε με το γυναικείο όνομα στην ταυτότητά του, κι ας έβλεπε μπροστά του έναν άνδρα με μούσι. Ο Μανέ Φερνάντες έφτασε 43 χρόνων για να αλλάξει, το 2007, το όνομα και το φύλο του στα επίσημα έγγραφα. Ενιωθε για χρόνια αόρατος και το μόνο που θέλει εφεξής, είναι να μην υποφέρουν άλλοι.