Ας κάνουμε μια υπόθεση – τώρα που έχουν περάσει πια σχεδόν πέντε χρόνια από το δράμα, τα πάθη έχουν κάπως εξατμιστεί κι έχουν τελειώσει και οι εργασίες της προανακριτικής, που το ερευνούσε. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι όλα είχαν πάει σύμφωνα με το σχέδιο. Οτι το Συμβούλιο της Επικρατείας τυφλωνόταν και παράβλεπε την προφανή αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Οτι εκείνος ο ροκαμβολικός, sleep-in διαγωνισμός, ως εκ θαύματος, επικυρωνόταν. Οτι βρισκόταν, επιπλέον, ένας καλός, πλούσιος και ανοιχτοχέρης άνθρωπος να χαρίσει στον Καλογρίτσα τα (πάρα πολλά) χρήματα που χρειαζόταν, όχι απλά για την άδεια μα και για το στήσιμο και τη λειτουργία ενός νέου τηλεοπτικού σταθμού. Ή ότι – λιγότερο απίθανο – κάποιος από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, που είχε χάσει στη δημοπρασία την άδειά του, θα είχε υποταχθεί και θα είχε δεχθεί να εκχωρήσει στον απένταρο αδειούχο τον έλεγχο των ειδήσεων και της ενημέρωσης, για να διατηρήσει κάτι από την επένδυσή του στο πρόγραμμα. Ας υποθέσουμε, δηλαδή, ότι το σχέδιο είχε πετύχει. Και μετά;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ