Η τελευταία φορά που συγκινήθηκα με μια ολοκληρωμένη αφήγηση ήταν τον περασμένο μήνα, όταν και ολοκλήρωσα την ανάγνωση του «Η Στράτα των Παιδιών» του Ρομπέρτο Σαβιάνο.

Αν μπορούσα να γράφω μετά μουσικής θα επέλεγα πιθανότατα μια playlist με instrumental stoner rock.

Το πιο οδυνηρό στη διαδικασία της συγγραφής είναι οι επαναλαμβανόμενες αναγνώσεις/διορθώσεις.

Τρία βιβλία που θα πρότεινα οπωσδήποτε για μια βιβλιοθήκη Λυκείου θα ήταν: «Ο Φύλακας στη Σίκαλη» του Σάλιντζερ, «Ο Αρχοντας των Μυγών» του Γκόλντινγκ, η «Φάρμα των Ζώων» του Οργουελ.

Η κριτική που αποδέχομαι αφορά συνήθως το εναλλακτικό ύφος και την οπτική γωνία των βιβλίων μου.

Η αυτοκριτική ξεκινάει από… τη συνειδητοποίηση του ότι, κατά κάποιον τρόπο, όλες οι ιστορίες έχουν ήδη γραφτεί.

Η αρχή ενός κλασικού βιβλίου που ζηλεύω… είναι εκείνη στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι» του Α. Μπέρτζες: «”Λοιπόν, τι κάνουμε; Ε;”. Ημασταν εγώ, ο Αλεξ δηλαδή, και οι τρεις ντρούγκηδές μου, που πα να πει ο Πιτ, ο Τζόρτζι και ο χαζο-Ντιμ. Καθόμασταν στο Γαλατομπάρ Κορόβα και στύβαμε τα ρασουντόκια μας ψάχνοντας να βρούμε κάτι να κάνουμε το βράδυ. Ηταν ένα φλιπάτο, σκοτεινό και κρύο χειμωνιάτικο απόβραδο, αν και ευτυχώς δεν έβρεχε. Το Γαλατομπάρ Κορόβα ήταν ένα μεστό από εκείνα που σέρβιραν γάλα-συν. Και μπορεί εσείς, ω αδελφοί μου, να έχετε ξεχάσει πια πώς ήταν εκείνα τα μέστα, μια που τα πράγματα αλλάζουν τόσο σκόρικα σήμερα και όλοι βιάζονται να ξεχάσουν, άσε που ούτε εφημερίδες δε διαβάζουν πια. Τέλος πάντων, αυτό που πουλούσαν εκεί μέσα ήταν γάλα συν κάτι άλλο…» (από τη μετάφραση του Βασίλη Αθανασιάδη, εκδ. Anubis, 2010).

Οταν ακούω για την «κρίση της λογοτεχνίας» ή τη «λογοτεχνία της κρίσης» σκέφτομαι… ότι για την άνθηση της ελληνικής – και ειδικά της αστυνομικής λογοτεχνίας – έχουν συμβάλει ιδιαίτερα οι κοινωνικές συνθήκες που προέκυψαν από την πρόσφατη οικονομική κρίση.

Ο Λευτέρης Μπούρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989 και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Το 2014 αποφοίτησε από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του ΕΜΠ και από τότε ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η πρώτη προσωπική του συλλογή με ιστορίες μυστηρίου, «Ερασιτέχνες Δολοφόνοι» (Εκδόσεις Πηγή), κυκλοφόρησε το 2018. Η «Καρμανιόλα» (εδκ. Bell, 2021) είναι το δεύτερο μέρος της pulp noir σειράς «Drifter» μετά το «Χέρι του νεκρού». Ενας συνταξιούχος αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας εξαφανίζεται μυστηριωδώς, ένας απατεώνας με ευγενικές προθέσεις βρίσκει καταφύγιο σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό και δύο πληρωμένοι θηρευτές παλεύουν με όλα τα μέσα για μια εξαναγκασμένη ομερτά.