Ζήτημα επείγον και που θα έπρεπε ήδη να απασχολεί είναι οι κλιματικές μεταβολές και οι συνέπειές τους. Αυτό δεν είναι ουδέτερη έννοια ή αιτία για αναλύσεις χωρίς διέξοδο. Είναι η σημερινή παγκόσμια και τοπική συνθήκη που επηρεάζει τη ζωή μας. Ο καύσωνας, οι πυρκαγιές, οι φυσικές καταστροφές, αλλά και όσα αναμένονται το φθινόπωρο και τον χειμώνα όπως οι πλημμύρες, είναι το δυσάρεστο αποτέλεσμα των τεκτονικών κλιματικών αλλαγών που έχουν συντελεστεί την τελευταία εικοσαετία και που έχουν «καρπό» τις υψηλές θερμοκρασίες, το λιώσιμο των πάγων, την άνοδο της θάλασσας – προφανώς και με ανθρώπινη ευθύνη. Το βιώσαμε και στη χώρα μας με διάσπαρτες πυρκαγιές, όπως στα Μέθανα, με αφόρητες θερμοκρασίες στα αστικά κέντρα, αλλά και παγκοσμίως με τις εικόνες στον Καναδά ή τις φωτιές στην Κύπρο. Σε ένα καλοκαίρι δε, που τώρα ξεκινάει.

Η πολιτική προστασία θα πρέπει πια να νοείται όχι απλώς ως ένας ακόμη κρίκος στη διαχείριση του κράτους αλλά ως βασική αφετηρία για τη χάραξη άμυνας της Ελλάδας με την παράμετρο πως οι κυβερνώντες θα λαμβάνουν υπόψη τους την κλιματική αλλαγή ως συντελεστή της πραγματικότητας όλων. Και εκεί θα κρίνονται οι κυβερνήσεις: στην ευελιξία, στο σύγχρονο σχέδιο και στην επιτέλεση μιας νέας γραμμής για τους πολίτες με γνώμονα πως οι συνέπειες του νέου κλίματος δεν είναι έκθεση ιδεών αλλά κανονικότητα που οφείλεις να αποτρέψεις και που μπορεί να μεταβάλει την καθημερινότητα σε λίγα λεπτά.