Το EURO μπήκε στην τελική του ευθεία, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης περιμένει με αγωνία να μάθει το ζευγάρι του τελικού, αλλά σίγουρα η γεύση που αφήνει σε όλους μας είναι υπέροχη. Και ίσως απρόσμενη, αν σκεφτούμε πως οι ποδοσφαιριστές… χτυπήθηκαν πολύ από τον κορωνοϊό, όσο όσον αφορά το οικονομικό αλλά τον ρυθμό. Πολλοί απ’ όσους παίζουν στη διοργάνωση έχουν συμπληρώσει δύο χρόνια σερί στα γήπεδα με μία τρίμηνη παύση στην πρώτη καραντίνα που επιβλήθηκε σε όλη την Ευρώπη. Αλλά εκείνη η παύση δεν ήταν «φυσιολογική», όπως αυτές του καλοκαιριού. Ολοι είχαν στο μυαλό τους την επιστροφή στα γήπεδα, άρα γυμνάζονταν κανονικά, προσπαθούσαν να διατηρηθούν σε φόρμα. Μια προετοιμασία πριν από την αληθινή προετοιμασία.

Θα περίμενε κανείς πως αυτό το non stop αγώνων θα έφερνε ποδοσφαιριστές κουρασμένους, που θα αδυνατούσαν να προσφέρουν θέαμα και σπουδαία ματς. Επεσαν όλοι έξω. Το ποδόσφαιρο που είδαμε στο EURO ήταν εκπληκτικό και εκπληκτικά ποιοτικό. Πολύ πάνω από τον μέσο όρο που έχουμε δει σε άλλες διοργανώσεις. Με εκπλήξεις, όπως ο αποκλεισμός της Γαλλίας και της Ολλανδίας ή η Δανία που βρίσκεται στα ημιτελικά, αλλά και με την επιβεβαίωση κάποιων φαβορί: Ιταλία και Αγγλία περιμέναμε πως θα βρεθούν εκεί. Και ίσως αυτός να είναι ο πιο δίκαιος τελικός που μπορεί να προκύψει.

Είναι τα φαβορί στους δύο ημιτελικούς (με Ισπανία οι Ιταλοί, με Δανία οι Αγγλοι), πλην όμως σε ένα τέτοιο EURO σαν το φετινό όλα μπορούμε να τα περιμένουμε. Και αυτό είναι που κάνει ακόμα πιο γοητευτικά τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Η Ισπανία είναι μια ομάδα που έχει την εμπειρία και την… ιστορία για να φτάσει στον τελικό και να διεκδικήσει το τρόπαιο. Ο ενθουσιασμός της Δανίας είναι ικανός να τους στείλει σε μέρες… 1992. Κι εμείς περιμένουμε με την ίδια ανυπομονησία τα σπουδαία ματς.