Ο Θανάσης Νιάρχος, πολύτιμος συνεργάτης και των «ΝΕΩΝ» με τις επιφυλλίδες του, είναι ένας θαυμαστής της Δημιουργίας. Η ανιδιοτέλειά του τον καθιστά θαυμαστή άλλων δημιουργών, έτσι, εκτός από το θαυμάσιο δικό του ποιητικό και δοκιμιακό έργο, έχει εμπλουτίσει τη λογοτεχνική μας ορχήστρα με επιμέλειες κειμένων ξεχασμένων ή εξαντλημένων εκδοτικά μέσα στον παμφάγο χρόνο της εποχής μας, εποχής της πλημμυρίδας ενημέρωσης. Οφείλουμε στον φίλο Νιάρχο πληθώρα συλλογών ποιητών, υπομνηματογράφων, διηγηματογράφων και δοκιμιογράφων που λειτούργησαν στην εποχή τους, αλλά είναι απρόσιτες στους σημερινούς, κυρίως νέους, διψασμένους για ενημέρωση, απόλαυση και κριτική κειμένων, κρυμμένων στις βιβλιοθήκες. Πρόσφατα ο Θανάσης Νιάρχος μού ζήτησε για πολλοστή φορά να προλογίσω ένα νέο του εύρημα, μια άγνωστη πτυχή της δημιουργικότητας ενός μείζονος ποιητή μας, του Τάσου Λειβαδίτη. Συνάμα απευθύνθηκε στον βαθιά ενημερωμένο πρωταγωνιστή Γιώργο Κιμούλη να αναπτύξει τη δική του εκδοχή για τα έργα που συνέλεξε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή