Μήπως η Fed ξανακαίγεται;

Πριν από πενήντα χρόνια, στις 22 Ιουνίου 1971, ο τότε πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Aρθουρ Μπερνς έστειλε ένα διάσημο πια υπόμνημα στον πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον. Ο πληθωρισμός αυξανόταν και ο Μπερνς ήθελε ο Λευκός Οίκος να καταλάβει ότι η αύξηση των τιμών δεν οφείλεται στη νομισματική πολιτική ή σε οποιαδήποτε ενέργεια που είχε λάβει η Fed υπό την ηγεσία του. Το ζήτημα ήταν ότι «η δομή της οικονομίας [είχε] αλλάξει βαθιά». Κατά συνέπεια, ο Μπερνς έγραφε για να προτείνει εξάμηνο πάγωμα τιμών και μισθών. Ισως λόγω της φήμης του Μπερνς ως διάσημου μελετητή (ήταν δάσκαλος του Μίλτον Φρίντμαν) και η μακρά εμπειρία του ως υπεύθυνος χάραξης πολιτικής, έπεισε τον Νίξον να προχωρήσει σε πάγωμα μισθών και τιμών και να το ακολουθήσει με μια τέτοια πολιτική. Για ένα διάστημα μετά την εφαρμογή του παγώματος, οι έλεγχοι και οι οδηγίες φαινόταν να λειτουργούν. Αλλά ο παρεμβατικός χαρακτήρας του συστήματος άρχισε να φθείρει τους ανθρώπους και στην οικονομία. Εγινε σύντομα προφανές ότι οι κυβερνητικοί έλεγχοι και οι παρεμβάσεις επιδείνωναν τα πράγματα.