Ας αρχίσουμε με μια προγραμματική τρόπον τινά ατάκα που εκστομίζεται από μία εκ των πρωταγωνιστριών του βιβλίου: «Tα αντικείμενα αποκτούσαν ψυχή μόλις άρχιζαν να έχουν σχέση με ανθρώπους». Ιδού τώρα  και μια ατμοσφαιρική περιγραφή από το διήγημα «Το μπαλκόνι», που ορίζει κατά κάποιο τρόπο το πεδίο του συγγραφέα, και όπου εντάσσεται η πιο πάνω πρόταση: «Καθώς το φως της ημέρας έσβηνε σιγά σιγά, τα αντικείμενα κούρνιαζαν στη σκιά σαν πουλιά που μαζεύουν τα φτερά τους και ετοιμάζονται να κοιμηθούν. Τότε, η κόρη μού είπε ότι τα αντικείμενα αποκτούσαν ψυχή μόλις άρχιζαν να έχουν σχέση με ανθρώπους. Μπορεί, βέβαια, κάποια αντικείμενα να ήταν κάτι άλλο στο παρελθόν και να είχαν μια άλλη ψυχή (εκείνα που σήμερα είχαν πόδια, παλιότερα είχαν κλαδιά, τα πλήκτρα του πιάνου ήταν κάποτε χαυλιόδοντες), όμως το  μπαλκόνι της απέκτησε για πρώτη φορά ψυχή όταν εκείνη άρχισε να ζει σε αυτό».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή