Η πέμπτη επέτειος από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 θα δώσει αφορμή για εορτασμούς και πανηγυρικές δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας. Αποτελεί όμως και αφορμή ανασκοπήσεως των γεγονότων της τελευταίας πενταετίας. Η Τουρκία του 2021 διαφέρει ουσιωδώς αυτής του 2016. Η απόπειρα πραξικοπήματος λειτούργησε ως αφορμή για να επιταχυνθεί η ενίσχυση των αυταρχικών χαρακτηριστικών του τουρκικού καθεστώτος. Η κήρυξη καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης χρησίμευσε ως εργαλείο πολιτικών εκκαθαρίσεων και αναχαράξεως του πολιτικού χάρτη της χώρας. Αυτή επικυρώθηκε με την αναθεώρηση του συντάγματος και την εισαγωγή ενός συγκεντρωτικού προεδρικού συστήματος όπως εγκρίθηκε από το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου 2017, που υποτίθεται ότι θα συνέβαλλε σε ένα πλέον λειτουργικό σύστημα διακυβερνήσεως. Η εμπειρία των τελευταίων ετών έχει καταδείξει ότι το προεδρικό σύστημα ουδόλως συνέβαλε στην ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διευθέτηση των κυβερνητικών υποθέσεων. Αντιθέτως οδήγησε σε καθυστερήσεις, σώρευση και αδυναμία αντιμετωπίσεως των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή