Ολον αυτόν τον καιρό, δεν άντεχα να δω τι ακριβώς έκαναν τα οχτώ καμάρια των γονιών τους στον Βαγγέλη Γιακουμάκη γιατί με το που έπαιρνε κάτι το μάτι μου μού ερχόταν αμέσως λιποθυμιά. Η Δικαιοσύνη που τους έκρινε όλους ένοχους, σε δεύτερο μάλιστα βαθμό, σίγουρα ήταν κι αυτή «τυφλή» αλλά όχι με τον ερασιτεχνικό τρόπο τον δικό μου, αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω τι σόι καμπάνες είναι αυτές που τους έριξε: κάποιοι θα παράσχουν 150 ώρες κοινωνική εργασία στον χώρο τους, θα βάζουν ηλεκτρική για κανα δυο βδομάδες υποθέτω, θα κατεβάζουν τα σκουπίδια, ενδεχομένως θα πάνε τρεις τέσσερις φορές σουπερμάρκετ αντί να τα ζαλώνεται όλα η μάνα τους, και θα συμπληρώσουν το κάτεργο ποτίζοντας τα λουλούδια στη βεράντα. Κάποιοι άλλοι θα ξεπληρώσουν με 5 ευρώ την ημέρα τον χρόνο της ποινής τους, τρεις φορές λιγότερο απ’ όσο κοστίζει μια σαραβαλιασμένη ξαπλώστρα σε παραλία του ΕΟΤ. Μωρ’ τι μας λες; Συγχαρητήρια! Οχι, ναι, συγχαρητήρια!
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ