Κάθε χρόνο στις 14 Ιουλίου θυμόμαστε τον Θάνο Αξαρλιάν: χαλαρά, λίγο αφηρημένα, όλο και πιο αμυδρά -χωρίς τα λάβαρα των μαύρων επετείων και τον θόρυβο των διαδηλώσεων. Ο Αξαρλιάν δεν ήταν θύμα της ακροδεξιάς, ήταν θύμα της ακροαριστεράς· το γεγονός καθιστά τον θάνατό του «λάθος», «κακοτυχία», «παράπλευρη απώλεια». Στην περίπτωσή του, όσοι συνηθίζουν να κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο δεν κατεβαίνουν: κρίμα το παιδί και πάμε για άλλα. Εξάλλου, ο Δημήτρης Κουφοντίνας αναφέρει το δυσάρεστο συμβάν στην αυτοβιογραφία του -που εξέδωσε γνωστός εκδότης για να βγάλει λεφτά (και έβγαλε)- και παρότι ο αρχηγός δεν ξέρει να γράφει καταλάβαμε από το δακρύβρεχτο ύφος ότι έγινε μια στραβή. Άνθρωποι είμαστε!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή