«Το Εθνικό Θέατρο θέλει διευθυντή τεχνοκράτη και όχι καλλιτέχνη»

Το γραφείο του σκηνοθέτη, ηθοποιού και συγγραφέα Θανάση Παπαγεωργίου στον όροφο του Θεάτρου Στοάς συνοψίζει όλο τον αγώνα των ανεξάρτητων σκηνών που ξεφύτρωσαν από τα μέσα του ’60 και μετά στην Ελλάδα και στάθηκαν νικηφόρα ανάμεσα στις κρατικές σκηνές ή τους μεγάλους παραγωγούς. Οι αφίσες, τα προγράμματα, τα βιβλία, τα διαβασμένα ή ανεβασμένα έργα, εδώ φτιάχνουν μια εικόνα και αίσθηση εργαστηρίου και πρότασης ζωής – φέτος η Στοά κλείνει τα 50 της χρόνια και θα μπορούσε να είναι επισκέψιμη, τολμώ, για τα σχολεία. Κι όμως έχει αυτό το κλίμα του ενεστώτα χρόνου. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου δεν σταματά να μάχεται, να σκαρώνει παραστάσεις. Ο ίδιος αυτή την περίοδο κάνει τον Κρέοντα στην Αντιγόνη που ανεβάζει ο Θέμης Μουμουλίδης σε συνεργασία του Μάνου Καρατζογιάννη (16 Ιουλίου στο Θέατρο Βράχων Βύρωνα και μετά περιοδεία για δύο μήνες). Παρεμβατικός, άφησε εποχή με ρόλους και έργα, εδώ στη Στοά ανέβηκε η περίφημη «Φαύστα» του Μποστ και άλλα, όπως το θρυλικό «Χάσαμε τη θεία Στοπ» του Διαλεγμένου. Ο Κρέοντας και η Αντιγόνη, το θέατρο σήμερα, η πανδημία, η χούντα, ο Μποστ, η Μενδώνη, τα «ΝΕΑ». Ολα περνούν από τον ευθύβολο και χωρίς στρογγυλέματα λόγο του Παπαγεωργίου στη σημερινή Τέταρτη Εντολή της εφημερίδας.