Ενας Γούντι Αλεν δεν παύει να είναι Γούντι Αλεν, ακόμα και σε μια αδύναμη στιγμή του, όπως για να ξεκαθαρίσω από την αρχή συμβαίνει με την τελευταία μέχρι σήμερα ταινία του, το «Φεστιβάλ του Ρίφκιν» (Rifkin’s festival, ΗΠΑ / Ισπανία, 2020), το οποίο βλέπουμε επιτέλους στις αίθουσες, με έναν ακριβώς χρόνο καθυστέρηση. Η ταινία είναι ουσιαστικά ένα γράμμα αγάπης του Αλεν προς το ίδιο το σινεμά, εκείνο το σινεμά που αγάπησε και που ούτως ή άλλως έχει τιμήσει σε πολλές ταινίες του. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο Ρίφκιν (Γουάλας Σον), ένας διανοούμενος συγγραφέας, πρώην καθηγητής κινηματογράφου, ο οποίος συνοδεύει την ατζέντισσα σύζυγό του (Τζίνα Γκέρσον) στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Η εμπειρία δεν είναι από τις καλύτερες, ο Ρίφκιν δεν μπορεί να συμβαδίσει με το κλίμα των καταστάσεων, προτιμά τις βόλτες και τις σκέψεις, αναπολεί τις μέρες της δόξας και της πραγματικής τέχνης, εκείνης που καταλάβαινε και αγαπούσε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή