Miles Davis, «Merci Miles! Live at Vienne»

Υπάρχουν δεκάδες τρόποι να ευχαριστήσει κάποιος τον αμερικανό συνθέτη και τρομπετίστα για την προσφορά του στη σύγχρονη μουσική, αλλά όλοι φαντάζουν τόσο καινοφανείς. Από τους μουσικούς που άσκησαν σημαντική επίδραση στη μουσική του 20ού αιώνα, μαζί με τα συγκροτήματα που έπαιξε κατά καιρούς, υπήρξε πρωτοπόρος σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη της μουσικής τζαζ, του bebop, της cool jazz, του hard bop, της modal jazz και της jazz fusion. Το συγκεκριμένο live ηχογραφήθηκε το 1991, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, στην πόλη Βιέν της Νότιας Γαλλίας, δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ στο παρελθόν και συμπυκνώνει ουσιαστικά όλη την ποιότητα και όλη τη φιλοσοφία του έργου του. Παρόλο που την εποχή εκείνη ήταν άρρωστος, στο live άλμπουμ υπάρχουν διάχυτα η δύναμή του, το σφρίγος του αλλά και η συνειδητοποίηση του έργου του. Παρουσιάζοντας μια σειρά επιτυχιών, όπως μεταξύ άλλων το «Time After Time», εξερευνά το post funk με τη σύμπραξη του χιπ χοπ (σε ιδιαίτερα διακριτικό ρόλο), με τον επικεφαλής του συγκροτήματός του, lead bassist Foley. Η σύμπραξη με τον τελευταίο, όπως και με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, δημιουργεί έναν θεμελιώδη ρυθμό, που στη μία ώρα και είκοσι λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ μπορεί να είναι βαθύς αλλά ακούγεται ιδιαίτερα ευχάριστα. Σε δύο κομμάτια που έχει γράψει ο Prince, τα  «Penetration» και «Jailbait», ο Miles επιχειρεί σπουδή στην τρομπέτα και φυσικά τα καταφέρνει. Οι μεταβάσεις του ξεφεύγουν από τη δυνατότητα καταγραφής σε κριτική – παρουσίασής τους, εφόσον ο ίδιος και η μπάντα του ενώνονται γύρω από τον ρυθμό για να μπορέσουν στη συνέχεια να αυτοσχεδιάσουν. Ενα άλμπουμ που αποτυπώνει με τον πειστικότερο τρόπο την ιδιοφυΐα του.