Ηταν αναπάντεχο ίσως για πολλούς, μα για κάποιους είναι απλώς αποκαλυπτικό. Η πανδημία, ένα φαινόμενο που ο σύγχρονος άνθρωπος νόμιζε πως αφορούσε οριστικά το παρελθόν, φώτισε το σαθρό έδαφος μιας δημοφιλούς αυταπάτης. Την ιδέα πως ο ατομικός άνθρωπος και οι επιλογές του είναι πέρα και πάνω από τη φύση και την κοινωνία. Συνειδητοποιούμε πλέον όλοι (;) πως είμαστε υποκείμενοι και στις δύο. Πως δεν δημιουργούμε εμείς τον κόσμο μας αλλά έχουμε κληθεί να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε εντός του κόσμου. Πως (οποία έκπληξη!) δεν είμαστε εμείς οι απόλυτοι κύριοι του σώματός μας αλλά υπάρχουν θεμελιώδεις τόποι που συνέχουν την κοινωνία, το έθνος και την ανθρωπότητα και πως αυτοί οι τόποι προηγούνται της αυτοδιάθεσης του σώματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή