Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διάκριση που καθόρισε ιστορικά την πολιτική εξέλιξη στη Δύση ανάμεσα στη «Δεξιά και Αριστερά» ή στο δίπολο «Συντήρηση και Πρόοδος», εξακολουθεί να βρίσκεται στον πυρήνα της κατάταξης και των σημερινών πολιτικών δυνάμεων. Από αυτή τη σκοπιά, συνιστά ισχυρό ταυτοτικό στοιχείο ενός κόμματος ο αυτοπροσδιορισμός του ως «αντιδεξιού». Η διαρκής σύγκρουση – για παράδειγμα – μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ αφορά την αυθεντικότητα της «αντιδεξιάς» εκπροσώπησης. Το ΚΙΝΑΛ στηρίζεται στα ιστορικά του πιστοποιητικά και στη σκληρή αντιπολίτευση στη ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ στην αδιάλλακτη, καθημερινή, ολοκληρωτική επίθεση στη Δεξιά, τις παραλλαγές της και τους «κρυφούς συμμάχους» της, στους οποίους κατά περιόδους έχει «τσουβαλιάσει» όλο το ΚΙΝΑΛ ή – σε άλλες φάσεις – μόνον κάποια προβεβλημένα στελέχη του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή