Η ελεύθερη βούληση της Γεσθημανής

Ενας άνδρας κάθισε στη διπλανή θέση και η Γεσθημανή έκανε λίγο πιο αριστερά. Ενστικτωδώς έβαλε τα χέρια της στα γόνατα και τράβηξε τη φούστα πιο κάτω. Ακούμπησε το κεφάλι της στο παράθυρο και αν την έβλεπες από τον δρόμο θα σου θύμιζε τουρίστα που βαριέται. Το τρόλεϊ ξεκίνησε. Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα σταυροκοπήθηκε. Περνούσαν από τον Αγιο Σώστη. Η Γεσθημανή δεν είδε την εκκλησία, ήταν από την άλλη πλευρά. Ομως ανεβαίνοντας κάθε μέρα από τις Τζιτζιφιές στο Χαλάνδρι, το μυαλό της έμαθε να συντονίζεται με την κίνηση του λεωφορείου και τον βίο των αγίων που αντιστοιχούν σε στάσεις. Ο Αγιος Σώστης προστατεύει τους βοσκούς και τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. Το συναξάρι γράφει ότι τον διαμέλισαν οι άπιστοι, έκαναν τα σπλάχνα του να χυθούν σαν νερό στο χώμα. Για αυτό και η Γεσθημανή, που δεν μπορεί να κατέβει για να του ανάψει ένα κερί, φέρνει κάθε μέρα στη σκέψη της, έστω για λίγα δευτερόλεπτα, τις εικόνες από το μαρτύριο του αγίου. Δεν την τρομάζουν. Γιατί τη στιγμή που ο οδηγός βάζει δευτέρα και το τρόλεϊ «κλωτσάει» ελαφρά πάνω στην άσφαλτο της Συγγρού, σκέφτεται τον άγιο να κατακτά τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου. Κανένας ευτυχισμένος δεν αγιάζει.