Ενα επάγγελμα είναι κι αυτό

Είναι περίεργο καλοκαίρι και συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Πρώτα απ’ όλα είναι ο κορωνοϊός που ξανάρχεται, εκεί που είχαμε αρχίσει να φανταζόμαστε ένα καλοκαίρι ελευθερίας. Είναι η άλωση της Μυκόνου (του λίκνου του Υπαρκτού Ελληνισμού) από τον κορωνοϊό και το νυχτερινό λοκντάουν στη διασκέδαση. Είναι η πίεση που κλιμακώνεται και θα εξακολουθήσει να κλιμακώνεται προς τους ανεμβολιάστους, μέσω αρνητικών διακρίσεων. Επειτα, είναι τα στυγερά εγκλήματα εις βάρος γυναικών, που σημειώνονται με ανησυχητική συχνότητα και προδίδουν έναν υφέρποντα μισογυνισμό, που δεν τον έχουν δαμάσει δεκαετίες δημοκρατίας και οικονομικής ανάπτυξης. Μην ξεχάσω και τον θάνατο του Τόλη Βοσκόπουλου, του τελευταίου «λαϊκού ειδώλου» με την πλήρη έννοια του όρου, γεγονός το οποίο βυθίζει στο πένθος τους περισσότερους Ελληνες, φοβάμαι. Και μέσα σε όλα αυτά που πλακώνουν μαζί, έχουμε και το Νίκο τον Ανδρουλάκη, ο οποίος ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ και ξεκίνησε την εκστρατεία του. Με τόση ζέστη και υγρασία στην ατμόσφαιρα, πού βρίσκει τη δύναμη, αναρωτιέμαι…