Ερντογάν και Κύπρος: Υπάρχει διέξοδος;

Οι σχεδιαζόμενες ενέργειες του τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν στην Κύπρο (με τα τετελεσμένα που ετοιμάζει), σε περιφρόνηση των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ και θέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), αποτελούν μέρος της στρατηγικής για το τέλος της (μακράς) διαδικασίας για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ). Η επιλογή τώρα (Αγκυρα και τουρκοκυπριακή ηγεσία – Ερσίν Τατάρ αλλά όχι και κατ’ ανάγκη και της τουρκοκυπριακής κοινότητας) είναι «λύση» με βάση το πρότυπο των δύο ξεχωριστών κρατών, λύση που πρακτικά σημαίνει οριστική διχοτόμηση του νησιού. Η «λύση» αυτή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Είναι έκνομη. Απορρίπτεται από ΟΗΕ και ΕΕ. Και (θα) συνιστά ουσιαστικά ήττα του Ελληνισμού για την επανένωση του νησιού σε σχήμα (ιδιόμορφης) ομοσπονδίας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι για αυτό το θλιβερό αδιέξοδο Λευκωσία και Αθήνα φέρουν σημαντικές ευθύνες, ανεξάρτητα από τις προπατορικές ευθύνες της Τουρκίας με τις αδιάλλακτες κατά καιρούς θέσεις της, αν και μέχρι το 2017 είχε αποδεχθεί το πρότυπο της ΔΔΟ. Χάσαμε ευκαιρίες – 2004, Σχέδιο Ανάν, 2017, Κραν Μοντανά. There is a tide in the affairs of men… (Εχω αναλύσει το ζήτημα αυτό στο πρόσφατο βιβλίο μου Επιτεύγματα και στρατηγικά λάθη της εξωτερικής πολιτικής της Μεταπολίτευσης – εκδ. Θεμέλιο.)