Εχουν υπάρξει στη ζωή μας σύντομες ολιγόλεπτες συναντήσεις που τις αναπολούμε συχνά αναγνωρίζοντάς τες πολύ πιο καταλυτικές για τη διάθεσή μας, μας κάνουν δηλαδή να αισιοδοξούμε πολύ περισσότερο από ό,τι σχέσεις μακροχρόνιες που όχι σπάνια μας έχουν γεμίσει μελαγχολία και θλίψη. Ενα στραβοπάτημά μας που μας ξάπλωσε φαρδείς πλατείς σε έναν δρόμο και αμέσως δυο-τρεις περαστικοί ήρθαν και μας σήκωσαν, μας ξεσκονίσανε και προσεκτικά μας καθίσανε σε μια καρέκλα που, άγνωστο πώς, βρέθηκε εκείνη τη στιγμή στον έρημο δρόμο. Και απομακρύνθηκαν πριν προλάβουμε να ρωτήσουμε τα ονόματά τους, αλλά οι φυσιογνωμίες τους χαράχτηκαν μέσα μας πολύ πιο έντονα από ό,τι ανθρώπων που, αν και τους βλέπουμε καθημερινά, δεν μπορούμε να τους συνδυάσουμε με μια ευεργεσία όπως αυτή που μας επιδαψίλευσε μια συμπτωματική, ολιγόλεπτη συνάντηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή