Ζευγάρια στο κατάστρωμα

Σιγουρότερος τρόπος να καταστραφούν οι διακοπές μου από το να παρατηρώ νεαρά ζευγάρια στο κατάστρωμα δεν υπάρχει. Εχω μέσα μου χιλιόμετρα τέτοιου οπτικού υλικού, αλλά ποιος ενδιαφέρεται για βωβή ταινία; Ναι, ναι, αυτά τα παιδιά, τα φρεσκοζευγαρωμένα, δεν μιλάνε καθόλου μεταξύ τους. Στηλώνουν αλλού το βλέμμα και σαπίζουν με τις ώρες ο ένας δίπλα στον άλλον βουλιάζοντας ο καθένας στο κινητό του ή στα κορδόνια των αθλητικών του, συναινώντας σε μια συνύπαρξη που μάλλον ό,τι είχε να πει το είπε στο πρώτο ποτάκι και μετά ο καθένας στο κλουβί του. Σπανίως σηκώνονται όρθιοι να ξεμουδιάσουν και να βγάλουν καμιά σέλφι για το αρχείο των ψευδαισθήσεων και μετά ξανακάθονται πάνω στα ερείπια των προσδοκιών τους, ελπίζοντας πάντα σε μια ακτή, σε ένα σκηνικό που θα τους κάνει άλλους και θα δώσει ζωή στα συμπράγκαλα που κουβαλάνε, που κι αυτά άνθρωποι είναι από μια άποψη, και θα όφειλαν να προστρέξουν, αλίμονο όμως δεν προστρέχουν σχεδόν ποτέ.