Στη σκιά της… Καζαμπλάνκας

Η ακαδημαϊκά γυρισμένη και καλοπαιγμένη δραματική ταινία «Ο κατάσκοπος του Ψυχρού Πολέμου» («The courier», Αγγλία/ΗΠΑ, 2020) αναφέρεται στην αληθινή ιστορία του πωλητή Γκρέβιλ Γουάιν (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς), ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1960 δέχθηκε για λογαριασμό της ΜΙ6 και της CIA να λειτουργήσει ως μεταφορέας απόρρητων πληροφοριών από τη Μόσχα στη Δύση. Δότης των πληροφοριών αυτών ήταν ένας διακεκριμένος ρώσος αξιωματικός, ο Ολεγκ Πενκόφσκι (Μεράμπ Νινίτζε), ένας ιδεαλιστής που ήθελε οι πληροφορίες που έδιδε να χρησιμοποιηθούν για την παγκόσμια ειρήνη και όχι ως όπλο που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η Δύση κατά της πατρίδας του. Στο παιχνίδι της κατασκοπείας βέβαια δεν χωρεί η ιδεολογία, καθώς οι καταστάσεις ανά πάσα στιγμή μπορούν να αλλάξουν, ο φίλος να γίνει εχθρός και οι υποσχέσεις που έχουν δοθεί να αθετηθούν. Ιδίως όταν το παιχνίδι «χοντραίνει» με την υπόθεση του Κόλπου των Χοίρων, όπως συνέβη εδώ. Μόνο που στην περίπτωση αυτή ο Γουάιν δεν ήταν γνήσιος αλλά ερασιτέχνης κατάσκοπος, οπότε οι κινήσεις του από κάποια στιγμή και μετά είχαν μεγαλύτερη σχέση με το συναίσθημα, παρά με τον σκοπό της αποστολής του. Και αυτό είναι το σημείο στο οποίο δίνει βάρος ο σκηνοθέτης Μπέντζαμιν Κουκ, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τους ισχυρούς δεσμούς μιας ανορθόδοξης φιλίας και σε δεύτερο τον λόγο για τον οποίο η φιλία αυτή δημιουργήθηκε. Το αποτέλεσμα είναι μια όμορφη, νοσταλγική και κυρίως ανθρώπινη ταινία που σε βάζει με επιτυχία στο κλίμα της εποχής, όπως περίπου είχε καταφέρει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ στη «Γέφυρα των κατασκόπων».