Επέτειος χαμένης αξιοπιστίας

Η μαύρη επέτειος της τραγωδίας στο Μάτι τυγχάνει, λοιπόν, να συμπίπτει με μια άλλη – ελληνικότατη – επέτειο. Στις 23 Ιουλίου «τιμώνται» η χαμένη αξιοπιστία μιας πολιτείας, η χρόνια αναβλητικότητα και οι καρμπόν εξαγγελίες. Αν ανατρέξει κανείς στα ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» από το 2019 και το 2020, θα διαπιστώσει (χωρίς έκπληξη) ότι οι «μαύρες τρύπες», οι «ανοιχτές πληγές» ήταν και τότε οι ίδιες. Οσοι βρεθήκαμε στις πυρόπληκτες περιοχές της Ανατολικής Αττικής μετά την απίστευτη τραγωδία, ανεξαρτήτως έτους, επιστρέψαμε με κοινές διηγήσεις από τους επιζήσαντες και τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και με τα ίδια ακριβώς παράπονα καταγεγραμμένα στα μπλοκάκια και τα μαγνητόφωνά μας: Προβληματικός χαρακτηρισμός εγκαυματιών ως τέτοιων, ελλιπής μέριμνα για αυτούς που έχασαν τις περιουσίες τους, σπασμωδική περισυλλογή και απομάκρυνση του «αόρατου εχθρού» – του αμίαντου -, σε εκκρεμότητα η επαγγελματική (όπως είχε εξαγγελθεί, στο Δημόσιο) αποκατάσταση των τραυματιών και αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην έγκριση του πολυδιαφημισμένου νέου πολεοδομικού σχεδίου. Στις 23 Ιουλίου 2022 οι κάτοικοι του Ματιού επιβάλλεται να τιμήσουν τους χαμένους συγγενείς, γείτονες και φίλους απαλλαγμένοι από τα βάρη των γραφειοκρατικών εκκρεμοτήτων. Εστω και τέσσερα χρόνια μετά. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει μια πολιτεία που όταν έπρεπε δεν πρόλαβε και τώρα αδυνατεί να θεραπεύσει.