Θυμάμαι το Μάτι πάντα με θλίψη και με οργή. Θυμάμαι κυρίως την έκπληξη που ένιωσα όταν έμαθα ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, την ώρα που έπρεπε να πάρει τα ηνία στα χέρια του, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του, παρηγορώντας και εμψυχώνοντας τους συγγενείς των θυμάτων, τονώνοντας το φρόνημα των πολιτών της χώρας, έπαιζε θέατρο, ότι και καλά είναι εκεί κι ότι το πρωί θα πετάξουν τα αεροπλάνα, καθυστερώντας εσκεμμένα τη δημοσίευση της μακάβριας είδησης για να επεξεργαστεί τον επικοινωνιακό χειρισμό της. Κι ας ήξερε ότι όλα είχαν τελειώσει, κι ας ήξερε ότι υπήρχαν νεκροί. Παραδομένοι στη φωτιά από την πλημμελή αποτελεσματικότητα του κράτους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή