Οι πολίτες έχουν όχι μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις

1    Είναι γνωστό ότι, κατά τους ειδικούς (και η γνώμη τους δεν έχει αμφισβητηθεί σοβαρά), η πανδημία μπορεί να αντιμετωπισθεί (δηλαδή να παύσει η μετάδοση του ιού), μόνο αν φθάσουμε σε ανοσία της κοινότητας (ή της «αγέλης», κατά την καθιερωμένη αλλά ατυχή έκφραση). Και αυτή επιτυγχάνεται, αν εμβολιασθεί ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού (το 80% περίπου). Το ποσοστό των μέχρι τώρα εμβολιασθέντων στην Ελλάδα, αλλά και στις περισσότερες άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι πολύ χαμηλότερο. Ασφαλώς είναι προτιμότερο να εμβολιάζονται οι πολίτες εκουσίως, πειθόμενοι για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού, χωρίς να χρειάζεται να τους επιβληθεί τούτο. Αλλά, όπως όλα δείχνουν, οι προσπάθειες ενημέρωσης και πειθούς έχουν επιφέρει περιορισμένα αποτελέσματα. Αρα είναι αναγκαίο να επιβάλει η Πολιτεία σε όλους τον υποχρεωτικό εμβολιασμό (με εξαιρέσεις μόνο αν τούτο αντενδείκνυται, π.χ. για λόγους υγείας), ώστε να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη ανοσία. Η επιβολή αυτή σε ειδικές κατηγορίες πληθυσμού (π.χ. στους υγειονομικούς, εκπαιδευτικούς κ.λπ.) είναι βέβαια περισσότερο αναγκαία για ευνόητους λόγους, αλλά ανεπαρκής για την ανοσία της κοινότητας. Γιατί λοιπόν δεν επιβάλλεται η γενική υποχρέωση εμβολιασμού όλου του πληθυσμού;