Πεδίον δόξης λαμπρόν

Η κλιματική αλλαγή που για να ακριβολογούμε θα πρέπει να αποκαλείται εφεξής κλιματική κρίση είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που όχι μόνο έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά αλλά βιώνεται και στην καθημερινότητά μας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση πρωτοστατεί σε παγκόσμια κλίμακα στην αντιμετώπισή της και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τη φιλόδοξη δέσμη μέτρων που πρότεινε τις προάλλες την έχει εντάξει στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων της. Η Πράσινη Συμφωνία, ο Νόμος (Κανονισμός) για το κλίμα με στόχο την κλιματική ουδετερότητα μέχρι το 2050 (net zero emissions) και ενδιάμεσο στόχο τη μείωση των εκπομπών κατά 55% μέχρι το 2030 σε σχέση με αυτές του 1990, η τροποποίηση με υψηλότερους στόχους των οδηγιών για την ενεργειακή αποτελεσματικότητα και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η επέκταση του συστήματος εμπορίας ρύπων στις αερομεταφορές, στη ναυτιλία, στα κτίρια και στις οδικές μεταφορές είναι σημαντικές πρωτοβουλίες, σε συνδυασμό και με το Κοινωνικό Ταμείο Κλίματος – που προτείνεται για πρώτη φορά – και αντιμετωπίζει την ενεργειακή φτώχεια υποστηρίζοντας ευπαθείς ομάδες πληθυσμού στην ενεργειακή μετάβαση. Οι προτάσεις, βέβαια, αυτές της Επιτροπής – με εξαίρεση τον Κανονισμό για το κλίμα που έχει ήδη εγκριθεί – πρέπει να εγκριθούν από το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όπου στο πλαίσιο της τακτικής νομοθετικής διαδικασίας οι δυο συν-νομοθέτες μπορούν να τις τροποποιήσουν.