Σώματα με ψυχή

Δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν διαφορετικές – και πάνω από μία ο καθένας – «πατρίδες» αλλά κουβαλούν με τα μυώδη κορμιά τους το ίδιο μήνυμα: αυτό της ελπίδας. «Εχουν ζήσει τα χειρότερα, τώρα είναι εδώ για να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους» ήταν το μότο στο βίντεο με τίτλο «Το Ταξίδι» με το οποίο η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ έτρεχε για μήνες την παγκόσμια εκστρατεία υποστήριξης της ολυμπιακής και παραολυμπιακής ομάδας προσφύγων. Δέκα γυναίκες και 19 άνδρες γράφουν φέτος στο Τόκιο άλλο ένα – επικό – κεφάλαιο στις προσωπικές ιστορίες τους. Και, ανεξαρτήτως βάθρου και μεταλλίων, δείχνουν τι πραγματικά σημαίνει αντοχή. Τη σημασία της αλληλεγγύης. Την ανάγκη μέσα στους προσφυγικούς καταυλισμούς – στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο – να μην προστατεύονται μόνο τα σώματα από εμφύλιους, αιματοχυσία, φτώχεια ή και από τα κύματα του Αιγαίου. Αλλά να στεγάζονται οι ψυχές και τα όνειρα των ανθρώπων. «Είμαστε σώματα χωρίς ψυχή όταν αφήνουμε τα όνειρά μας πίσω» είναι το μότο της 23χρονης κολυμβήτριας από τη Δαμασκό Γιούσρα Μαρντίνι. Η δική της ιστορία μαθεύτηκε από τότε: Το καλοκαίρι του 2015 κυνήγησε μια καλύτερη ζωή παλεύοντας τελικά με τα κύματα στα ανοιχτά της Λέσβου (για να σώσει άλλους πρόσφυγες και μετανάστες) και πλέον κολυμπά στα ήρεμα νερά των Ολυμπιακών Αγώνων. Η νεαρότερη πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Υπατης Αρμοστείας κράτησε την Παρασκευή τη σημαία της ομάδας προσφύγων μαζί με τον συνομήλικό της Ταχολίνι Γκαμπριέσος από την Ερυθραία, αθλητή του στίβου. Ηταν η δεύτερη σημαία που κυμάτισε στο στάδιο μετά την ελληνική.