«Ερχεται, ρε, ο Νάρκισσος. Με τις θυσίες και τις αγωνίες του. Και είμαστε εδώ δυνατοί και υγιείς να τον περιμένουμε. Ενα άγαλμα περπατάει στο Ματογιάννι, μια κινητή τελειότητα. Ο Νάρκισσος, λίγο πριν κόψει το νήμα, κάνει μια χορευτική πιρουέτα γύρω από τον εαυτό του. Υψώνει τα χέρια προς τα πάνω, τα κατεβάζει και αγκαλιάζει το κορμί του, στο ύψος κάτω από τις μασχάλες. Χορεύει στη μέση του πλακόστρωτου μπλουζ. Μόνος». Η σωματικότητα, οι φανερές και απόκρυφες όψεις της σεξουαλικότητας, όπως και η μοναξιά είναι έννοιες που επανέρχονται στα νέα 16 διηγήματα μικρής φόρμας του συναδέλφου μας στα «ΝΕΑ» Δημήτρη Μανιάτη υπό τον γενικό τίτλο «Μπρούντζινος» (εκδ. Μετρονόμος). Από τη στρίπερ της Συγγρού ως τον παλιό κράχτη της Τρούμπας, από τον ταξιτζή ως τους τενίστες, όλοι έχουν δικαίωμα στην καθημερινότητα των μεγάλων προσδοκιών και όλοι έχουν μερίδιο στην πτώση. Ο Δημήτρης Μανιάτης επιλέγει ξανά τη «μικρή φόρμα» ως μορφή μετά το «Εγώ είμαι ένας άλλος» του 2014 (επίσης από τις εκδόσεις Μετρονόμος).