Το δάκρυ της Αννας

Oι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι και εικόνες. Στιγμιότυπα που «γράφουν» στη μνήμη σου. Τα κρατάς στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής και σου «λένε» κάτι ή ενδεχομένως και πολλά. Ενα από αυτά που μένουν μετά τα πρώτα 24ωρα των πλέον παράξενων Αγώνων της Ιστορίας είναι η αντίδραση της Αννας Ντουντουνάκη μετά τον ημιτελικό των 100 μέτρων της πεταλούδας. Η miss butterfly της ελληνικής κολύμβησης διάγει εφέτος μια ονειρεμένη σεζόν. Χρυσή στο Ευρωπαϊκό της περασμένης άνοιξης στα 100 πεταλούδα όταν νίκησε στο νήμα τις αντιπάλους. Χθες, έκανε μεν πανελλήνιο ρεκόρ σπουδαίο, αλλά για εκατοστά έχασε την πρόκριση στον τελικό. Ηταν ένατη, βγήκε εκτός, έμεινε με την προσμονή και μετά, μπροστά στις κάμερες δεν μπορούσε να κρύψει όχι μόνο τη λύπη της για την εξέλιξη αλλά και ένα δάκρυ. Αυτός είναι ο αθλητισμός. Γεννά συναισθήματα που όμοιά του δεν μπορείς να βρεις αλλού. Η Ντουντουνάκη, η αθλήτρια με τη μεγαλύτερη εξέλιξη στις πισίνες, ήρθε σαν αουτσάιντερ και στο «παρά κάτι» δεν έφτασε στη μεγαλύτερη διάκριση της καριέρας της. Ηταν τόσο κοντά. Αλλά ταυτόχρονα αυτή η… μισή χεριά της έλειπε για να πανηγυρίσει ό,τι κυνηγούσε εδώ και περίπου μια πενταετία. Το όνειρο. Δεν θα το βάλει κάτω, είναι βέβαιο. Ωστε την επόμενη φορά που θα βγει εντελώς ακομπλεξάριστη να καταθέσει τις σκέψεις της ενώπιον όλων, σίγουρα θα είναι γελαστή. Οπως πρέπει να είναι και τώρα, γιατί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο κατέθεσε και καταθέτει την ψυχή της…