Στον αθλητισμό ενίοτε υπάρχουν δύο όψεις. Οπως το μισογεμάτο και το μισοάδειο ποτήρι. Συνέβη χθες το πρωί και μετά το παιχνίδι της εθνικής πόλο με αντίπαλο την Ιταλία. Το 6-6 άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Κι αυτό γιατί η ελληνική ομάδα προηγήθηκε με σκορ 6-2 προτού αρχίσει το τέταρτο οκτάλεπτο. Ως γνωστόν, τέτοιες διαφορές στο πόλο δύσκολα ανατρέπονται και πρέπει

να… γυρίσει ο κόσμος ανάποδα κατά το κοινώς λεγόμενο. Το είδαμε στην τελευταία περίοδο του αγώνα. Οι Ιταλοί έφεραν τα «πάνω κάτω», επέστρεψαν δυναμικά, έφτασαν στο 6-6 και πήραν τον βαθμό. Αφήστε που παραλίγο να γνωρίσουμε μια ήττα που θα άφηνε και τραύματα στο ψυχολογικό κομμάτι. Υπό μία έννοια, μπορούσαμε να φτάσουμε σε μια δεύτερη σημαντική νίκη μετά αυτή απέναντι στην Ουγγαρία. Στον αντίποδα, η Ιταλία είναι μια φημισμένη ομάδα, σκληρή και δεν το βάζει κάτω, οπότε θετικό αποτέλεσμα η ισοπαλία τώρα που φτάνουν και τα θεωρητικά πιο βατά ματς. Το ενδιαφέρον ήταν πως στην άκρη του αντίπαλου πάγκου βρισκόταν ο Σάντρο Καμπάνια. Τον θυμάστε; Ηταν για μια εξαετία στο τιμόνι της εθνικής μας ομάδας, από το 2002 έως το 2008, κατέκτησε την τέταρτη θέση στην Αθήνα, οι ψαγμένοι λένε πως έβαλε τις βάσεις και αποχώρησε, έχοντας αφήσει όμως τις καλύτερες των εντυπώσεων. Σίγουρα ο ιταλός παλαίμαχος αθλητής και διάσημος κόουτς θα καμάρωνε με τα βήματα προόδου που έχει κάνει η άλλοτε ομάδα του. Παίζει πλέον καλή άμυνα. Είναι δυσκολοκατάβλητη. Τα διαπίστωσε όλα αυτά. Θα είδε όμως και πως έχουμε ζητήματα να λύσουμε στην επίθεση και περνάμε μεγάλα διαστήματα αφλογιστίας. Αν θέλουμε να φτάσουμε στους υψηλούς στόχους που έχουμε θέσει στο τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων, πρέπει να είμαστε παραπάνω επιθετικοί. Και να μην κάνουμε διαχείριση, αλλά να ζητάμε γκολ μέχρι το τέλος της αναμέτρησης.