Ποπ αρτ και με τη βούλα

Ηταν το 1968 όταν μια μικροκαμωμένη γυναίκα διάβαζε δυνατά στο στούντιό της, στη Νέα Υόρκη, μπροστά σε μια ομάδα γυμνών ανθρώπων, την επιστολή της προς τον πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον, μέσω της οποίας του ζητούσε να θέσει τέλος στον πόλεμο στο Βιετνάμ προσφέροντάς του μάλιστα αντάλλαγμα: να ζωγραφίσει με βούλες το «σκληρό ανδρικό κορμί του». Η Ιστορία έδειξε πως η πρόταση της 39χρονης τότε Γιαγιόι Κουσάμα δεν βρήκε καμία ανταπόκριση, όπως δεν είχε τύχει αναγνώρισης και το εικαστικό της έργο. Μισό αιώνα και πλέον μετά – 53 χρόνια για την ακρίβεια – τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Οταν τον περασμένο Απρίλιο η 91χρονη πλέον Γιαγιόι – έγκλειστη λόγω της πανδημίας στην ψυχιατρική κλινική όπου ζει από επιλογή της, χωρίς πρόσβαση στο ατελιέ της και με την εταιρεία της που πιστοποιεί τη γνησιότητα των έργων της κλειστή – αποφάσισε να στείλει ένα μήνυμα-ποίημα «σε όλον τον κόσμο», μέσω του οποίου ζητούσε από την ανθρωπότητα να πολεμήσει και «διέταζε» τον κορωνοϊό να εξαφανιστεί από προσώπου γης, η επιθυμία της εν μέρει έγινε πραγματικότητα. Ο κορωνοϊός δεν εξαφανίστηκε, αλλά το μήνυμά της έφτασε στα πέρατα του κόσμου χάρη στη δημοτικότητά της και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.