Επιστροφή στο παρελθόν!

Είναι αυτό που συνήθως λέμε «πέρασαν χρόνια πολλά». Για την ακρίβεια, ακριβώς 29. Μπόλικος χρόνος κύλησε από τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Τότε ήταν που εμφανίστηκε η πρώτη (και μοναδική, προφανώς!) dream team. Οι Αμερικάνοι έχοντας βιώσει κάποιες αναπάντεχες ήττες σε διεθνή τουρνουά και νιώθοντας ότι αμφισβητείται η καθεστηκυία τάξη του αθλήματος, αποφάσισαν να τραβήξουν άλλον δρόμο. Πάει να πει, έβαλαν στις άκρη τους όντως ταλαντούχους, πλην όμως άγουρους στο παιχνίδι τους, παίκτες των κολλεγίων και εμφάνισαν στο παρκέ τούς ακριβοθώρητους άσους του ΝΒΑ. Αποτέλεσμα; Σε εκείνους τους Ολυμπιακούς Αγώνες η υπερομάδα αυτή νικούσε επιτυγχάνοντας 117 πόντους κατά μέσο όρο και φτάνοντας τις υπέρ της διαφορές στους 44 πόντους. Τι κι αν η αγωνία για τον νικητή δεν υπήρχε πλέον; Τι κι αν όλοι έβλεπαν τα ματς, χωρίς όμως τη ζωογόνο προσμονή για το τι θα δουν; Ολοι γνώριζαν εκ των προτέρων πως η ομάδα-όνειρο δεν θα χάσει. Η αποστολή των Αμερικανών διέμενε σε πολυτελές ξενοδοχείο και κάποιες φορές σε κρουαζιερόπλοιο, καθώς η απόφαση αυτή ήταν υπέρ των Ολυμπιακών Αγώνων, η δε  διαφήμισή τους τεράστια. Πού διάθεση για ελέγχους… Σιγά μην απαιτούσαν κάποιοι να μπουν οι διάσημοι παίκτες στο Ολυμπιακό Χωριό.