«Είναι τα “θέματα ψυχικής υγείας” τώρα η δικαιολογία για οποιαδήποτε κακή απόδοση στην ελίτ του αθλητισμού; Τι αστείο. Απλά παραδέξου ότι τα πήγες χάλια, έκανες λάθη και θα προσπαθήσεις να τα πας καλύτερα την επόμενη φορά. Τα παιδιά χρειάζονται ισχυρά πρότυπα, όχι αυτές τις ανοησίες».                                           

Ο αιρετικός δημοσιογράφος Πιρς Μόργκαν δεν δέχεται ως δικαιολογία την «ψυχική υγεία» των πρωταθλητών.

Είναι όμως έτσι; «Αν κοιτάξετε τα ποσοστά των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν θέματα ψυχικής υγείας γενικά, κυμαίνονται από 40% εως 50%», δήλωσε στο περιοδικό «Time» ο δρ Ναρές Ρέι, επικεφαλής γιατρός της ομάδας υδατοσφαίρισης των ΗΠΑ και μέλος της ολυμπιακής και παραολυμπιακής επιτροπής.

«Λόγω της πανδημίας και του γεγονότος ότι πολλοί απ’ τους αθλητές είναι έφηβοι ή νεαροί ενήλικες, θα δείτε πως το ποσοστό μπορεί να φτάσει ακόμα και το 70%».

Η διευθύντρια του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακών Σπουδών του Δυτικού Πανεπιστημίου του Καναδά Ανγκελα Σνάιντερ θεωρεί πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο είναι διαφορετικοί λόγω του αντίκτυπου που έχει η Covid-19 στους αθλητές τους τελευταίους 18 μήνες – όχι μόνο στη σωματική τους προπόνηση αλλά και στην ψυχική τους ευημερία.

Κανείς δεν έχει υπολογίσει το τίμημα για τη σκληρή δουλειά των αθλητών που πήγε στράφι όταν ανακοινώθηκε η ματαίωση των Αγώνων για έναν χρόνο.

Το νέο χρονοδιάγραμμα

«Είδα τους αθλητές μας να πρέπει όχι μόνο να αναπροσαρμόσουν το τακτικό πρόγραμμα των προπονήσεών τους, αλλά να αναπροσαρμοστούν και συναισθηματικά, κοινωνικά και διανοητικά για να ανταποκριθούν στο νέο χρονοδιάγραμμα», υποστηρίζει η Τζόρτζια Ρίντλερ, αθλητική ψυχολόγος της Ολυμπιακής Ομάδας της Αυστραλίας.  

«Τέσσερα χρόνια είναι πολύς καιρός για να προπονηθείς για έναν στόχο. Με την αναβολή των Αγώνων και την έναρξη της πανδημίας, πολλοί αθλητές θα βίωσαν συναισθηματικό σοκ, αβεβαιότητα και θλίψη για την απώλεια ενός τόσο σημαντικού στόχου καθώς και την απώλεια της προπονητικής τους ρουτίνας στην οποία ήταν συνηθισμένοι».

«Οι περισσότεροι αθλητές θα οδηγήθηκαν σε ένα κύμα άρνησης, θυμού, θλίψης και αποδοχής, το οποίο είναι γνωστό ως κύκλος θλίψης στη συναισθηματική τους προσαρμογή στους Αγώνες που διεξήχθησαν με καθυστέρηση».  

Ολα αυτά είναι προφανώς άγνωστα ζητήματα για τον Πιρς Μόργκαν.