Αυτός ο «Ριχάρδος Γ’» δεν ξεκινάει με τον «χειμώνα της θλίψης μας», που «έγινε λαμπρό καλοκαίρι από τον ήλιο του Γιορκ» (στη μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ). Οχι επειδή οι εικόνες δεν κυριαρχούν στο έργο, αλλά επειδή ο Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988) επέλεξε να μεταφέρει το σαιξπηρικό θεατρικό ως πεζό κείμενο. Ως νουβέλα, όπως τη χαρακτηρίζει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Ξεκινάει λοιπόν ως εξής: «Ο Ριχάρδος, ο δούκας του Γκλόστερ, περπατάει κουτσαίνοντας στην άκρη του δρόμου. Είναι άνοιξη. Απόγευμα. Ο ουρανός, όσο φτάνει το μάτι του ανθρώπου, λάμπει καταγάλανος. Ο απαλός αέρας φέρνει χίλιες λογιών μυρουδιές απ’ τους μακρινούς κήπους».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή