Οι γυναίκες του Ντα Βίντσι που άλλαξαν τη ζωγραφική

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (1452-1519), νόθος γιος ενός ευυπόληπτου συμβολαιογράφου και μιας νεαρής χωριατοπούλας από το χωριό Βίντσι της Τοσκάνης, αριστερόχειρας, χορτοφάγος, ομοφυλόφιλος που κατηγορήθηκε για σοδομία και απέφυγε την καταδίκη, χρήστης της κατοπτρικής γραφής και μόνο, δηλαδή της γραφής αντίθετης κατεύθυνσης των γραμμάτων και αντιστροφής κάθε μεμονωμένου γράμματος ή αριθμού ώστε να χρειάζεται καθρέφτης για την ανάγνωση του κειμένου, ο καλοντυμένος και ευειδής άντρας, που πέρασε τη ζωή του ως μηχανικός, αγαλματοποιός, ανατόμος, κατά περιόδους μουσικός και ποιητής, μελετητής του ουρανού, των πτήσεων των πουλιών και της κίνησης των νερού μέχρι κατακλυσμού, οργανωτής γιορτών και σκηνογράφος θεατρικών παραστάσεων, σχεδιαστής αεροπλάνων, πυροβόλων, γεφυροποιός, που μέτρησε και πρότεινε στον Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης να υψώσει γέφυρα η οποία θα συνέδεε τις ακτές του Βοσπόρου, Φλωρεντινός στα χρόνια των Μεδίκων, όταν έγραψε στον δούκα του Μιλάνου Σφόρτσα για να τον δεχτεί στην Αυλή του, παρέθεσε δεκάλογο των δυνατοτήτων και γνώσεών του για όλα όσα προηγήθηκαν και άλλα πολλά για κανόνια, βολικά και εύκολα, «ικανά να εξαπολύουν μικρές πέτρες σαν χαλάζι», για υπόγειες σήραγγες και μυστικά περάσματα, ώστε να φτάνει κανείς στο επιθυμητό σημείο, καταλήγοντας: «Ομοίως στη ζωγραφική, μπορώ να κάνω ό,τι είναι δυνατόν εξίσου καλά με οποιονδήποτε, όποιος και αν είναι αυτός».