Η μετανάστευση της πέστροφας

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον όρο «γυναικοκτονία». Σάμπως είναι η πρώτη φορά που τον ακούμε; Εχει υπονοηθεί ήδη εκτενώς για το ομαδικό ξεπάστρεμα νεογέννητων κοριτσιών στις βόρειες περιοχές της σύγχρονης Κίνας, για τη μουσουλμανική συνήθεια να εκτελούνται γυναίκες δημόσια ή κατ’ οίκον επειδή δυσαρέστησαν το πιο μουστακαλίδικο δίκαιο από καταβολής κόσμου, για τις απαγωγές προέφηβων κορασίδων έτσι ώστε να καλυφθούν οι σεξουαλικές ανάγκες ένοπλων ατάκτων της Αφρικής, για την πόλη Σιουδάδ Χουαρές στο Μεξικό όπου οι συστηματικές δολοφονίες γυναικών συνεχίζονταν τουλάχιστον μέχρι το 2005, φαινόμενο που απασχόλησε τη Διεθνή Αμνηστία και τον Ρομπέρτο Μπολάνιο στο περίφημο βιβλίο του «2666». Εν τω μεταξύ, τα ίδια και χειρότερα συνέβαιναν στη Γουατεμάλα, η δημοσιογράφος Νταϊάνα Ουάσιγκτον Βαλντέζ αναγκάστηκε όμως να διακόψει την έρευνά της μην τη βρουν σε κανά χαντάκι. Γιατί άραγε; Επειδή έδειξε ένα  έγκλημα που το ήξεραν όλοι ή επειδή ήταν στο τσακ να ονοματίσει τους δράστες;