«Πώς θα ‘ναι αλήθεια ο κόσμος ο δικός σου; Η φαντασία δεν φτάνει να τον δω…» τραγουδούσε το 1979 ο Ακης Πάνου στο νεογέννητο παιδάκι του. Σοβαρός ως λαϊκός καλλιτέχνης ομολογούσε την άγνοιά του. Σαράντα δύο χρόνια αργότερα, το μέλλον δείχνει ήδη παρόν. Οι βασικές γραμμές του μοιάζει να έχουν ανεξίτηλα χαραχτεί. Δεν χρειάζεται να έχεις την ενορατικότητα του Ιούλιου Βερν, του Ισαάκ Ασίμοφ για να εικάσεις με φαινομενική ασφάλεια τι θα απασχολεί, τι θα απειλεί κυρίως όσους θα δουν τον 22ο αιώνα να ανατέλλει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή