Κάθε χρόνο, ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος σε κάθε γωνιά που μιλάει ελληνικά γιορτάζει, ξεκουράζεται και χαίρεται συνήθως την πιο κοντινή ακρογιαλιά, οι Αμμοχωστιανοί πενθούν. Οπου κι αν βρίσκονται πια, εδώ και μισό αιώνα σχεδόν, δεν έχουν καμία διάθεση να γιορτάσουν κάτι αυτή τη μέρα, τη μέρα που για εκείνους έφερε, το 1974, την απώλεια της πόλης τους στη β’ φάση της εισβολής. Μαζί μ’ αυτήν και της μοναδικής θάλασσας μπροστά από την πόλη, της απέραντης μοναδικής ακρογιαλιάς, της πιο όμορφης στην Κύπρο και μιας από τις πιο φημισμένες άλλοτε σ’ ολόκληρη τη Μεσόγειο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή