Στις εξαγγελίες όλες οι κυβερνήσεις είναι καλές. Εκεί που συχνά πάσχουν είναι στην υλοποίησή τους. Γιατί η πολιτική βούληση προσκρούει στη γραφειοκρατία. Και η κοινωνική ευαισθησία, στον βραδυκίνητο κρατικό μηχανισμό. Αυτή η φορά πρέπει λοιπόν να είναι διαφορετική.

Η ταχύτητα με την οποία η κυβέρνηση επεξεργάστηκε τα μέτρα για τις πυρόπληκτες περιοχές, πρωτίστως στη Βόρεια Εύβοια αλλά και στην Αττική, είναι αξιοσημείωτη και ευπρόσδεκτη. Οι άνθρωποι που έχουν χάσει τα σπίτια τους, τις επιχειρήσεις τους ή τη γη που καλλιεργούσαν χρειάζονται αμέσως στήριξη, τόσο ψυχολογική όσο και ουσιαστική. Κι έχουν ανάγκη να νιώθουν το κράτος δίπλα τους.

Ευπρόσδεκτη και επιτυχημένη είναι και η επιλογή του Σταύρου Μπένου ως επικεφαλής της Επιτροπής για την Ανασυγκρότηση της Εύβοιας. Ο δήμαρχος που φρόντισε και μεταμόρφωσε την Καλαμάτα μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1986, και στη συνέχεια καθιέρωσε ως υπουργός Εσωτερικών τον θεσμό των ΚΕΠ, είναι ένας έντιμος, ευαίσθητος και ικανός άνθρωπος που εμπνέει εμπιστοσύνη. Αν του δοθεί η ελευθερία κινήσεων που χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, θα φέρει αποτελέσματα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Η πανδημία, που με τον μεγάλο αριθμό των χθεσινών κρουσμάτων μάς έδειξε και πάλι τα δόντια της, ανέδειξε τον ρόλο του κράτους στην προστασία των ευάλωτων και των αδύναμων. Οι φωτιές των τελευταίων ημερών το επιβεβαιώνουν. Και αυτό δεν είναι ούτε αριστερό ούτε δεξιό: είναι το μάθημα της ζωής.