Συμπέρασμα

Για τους έμπειρους κεντροαριστερούς, βέβαια, η επιστράτευση του Μπένου για τη συγκεκριμένη αποστολή επιβεβαιώνει πανηγυρικά μια διαπίστωση που επισημαίνουν έπειτα από κάθε μεταγραφή ή άνοιγμα του Πρωθυπουργού: μπορεί τα ποσοστά τους να έχουν συρρικνωθεί, αλλά ο χώρος τους παραμένει εκείνος που έχει συσσωρευτεί το περισσότερο κυβερνητικό, διοικητικό και διαχειριστικό know-how. Αλλά και στην πλευρά του πάλαι ποτέ μεγάλου τους αντιπάλου, οι πιο ρεαλιστές παραδέχονται πως η κεντρώα ρητορική εξασφάλισε στη ΝΔ τα κυβερνητικά έδρανα. Για όποιον λόγο πάντως κι αν συνεχίζει ο Μητσοτάκης να αναθέτει ευθύνες σε στελέχη του Κέντρου αγνοώντας τη νεοδημοκρατική επετηρίδα – είτε επειδή μιλάνε την ίδια πολιτική γλώσσα, είτε γιατί είναι φορείς τεχνογνωσίας, ή ώστε να ενισχύσουν το κεντρώο προφίλ που εκείνος φιλοτεχνεί -, το βαθύτερο πολιτικό συμπέρασμα δεν αλλάζει: η μετριοπάθεια και το μπλοκάκι της ελληνικής εκδοχής του περιλάλητου Τρίτου Δρόμου έχουν σίγουρα ξαναγίνει δελεαστικά για σημαντική μερίδα ψηφοφόρων. Απλά οι τελευταίοι προτιμούν να χρησιμοποιούν τον αποφορτισμένο ιδεολογικά όρο, «διαχειριστική επάρκεια» για να περιγράψουν το κριτήριο των κομματικών τους επιλογών.