Αυτόν τον Αύγουστο, που ακόμα δεν έκανε τον ημερολογιακό του κύκλο αλλά, παρ’ όλα αυτά, πρόλαβε να μας τρομάξει για τα καλά, ήδη από τις πρώτες δέκα ημέρες, με τις εκατοντάδες πυρκαγιές σε όλη την επικράτεια, είδαμε πολλά. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους να γίνονται στάχτη, ελληνικά χωριά να «σβήνουν» από τον χάρτη σε μια νύχτα, ανθρώπους να λυγίζουν αφήνοντας στο έλεος της πύρινης κόλασης τους κόπους μιας ζωής, ανθρώπους να εμπιστεύονται την πολιτεία – που δεν τους είχε δώσει μέχρι τώρα τα καλύτερα δείγματα γραφής – ακολουθώντας τις οδηγίες της για να σωθούν. Είδαμε ζωντανά να καίγονται, φιλοζωικές οργανώσεις, πολίτες και ένστολους να σώζουν ζώα από τις περιοχές που εκκενώνονταν. Είδαμε ζωές να γίνονται συντρίμμια, μεροκάματα αγροτών και κτηνοτρόφων να τα καταπίνουν οι φλόγες, ανθρώπους ψύχραιμους, ανθρώπους οργισμένους, ανθρώπους που το ‘χουν συνήθειο να αποκομίζουν ψηφαλάκια πάνω σε εθνικές αναμπουμπούλες εκμεταλλευόμενοι εμετικά τον δίκαιο πόνο του άλλου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή