Το Μέλλον ως τρόπος σκέψης… και στις πανελλήνιες!

Το 1ο θέμα στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας με τίτλο: «Το αύριο δεν είναι πια αδιαπέραστο πέπλο», συνιστά μία πολύ σημαντική εξέλιξη και ώθηση στην αναγκαία δημόσια και ευρεία συζήτηση που αφορά το Μέλλον. Οχι ως χρονικό ορόσημο, αλλά ως τρόπο σκέψης. Η επιλογή του θέματος στον απόηχο της πανδημίας, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στο μπόλιασμα της σκέψης μας – και κυρίως των νέων – με την έννοια του μακροπρόθεσμου σχεδιασμού. Είναι καιρός να οργανώσουμε το αύριο συντεταγμένα. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην οργάνωση της αντιμετώπισης της πανδημικής κρίσης, και των προεκτάσεών της, αλλά σε μία νέα λογική αντίληψης του Μέλλοντος που ξεπερνά τον ορίζοντα του αντιληπτικά ορατού. Μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε το Μέλλον. Ούτε να το προβλέψουμε ούτε να το «πιθανολογήσουμε», αλλά να ετοιμαστούμε με εναλλακτικά σενάρια για έναν αβέβαιο κόσμο χωρίς γραμμικές εξελίξεις. Να θέτουμε το ερώτημα «what if…», ώστε να μη χρειαστεί την τελευταία στιγμή να απορήσουμε με το «and now what!», όταν ενσκήψει το αναπάντεχο.