Ο αγώνας της αυτογνωσίας

Μήτρα; Ανάκτορο; Φυλακή; Υπόμνηση του μπερντέ του θεάτρου σκιών; Ολα κατάφεραν να χωρέσουν στο σχεδόν άχρωμο σκαληνό τρίγωνο – το μοναδικό σκηνικό στοιχείο που βρισκόταν στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου το βράδυ του Σαββάτου, στη δεύτερη παράσταση των «Βακχών» του Ευριπίδη, που παρουσιάζονταν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου από την Ars Aeterna και το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη. Ενα τρίγωνο που κατάφερε να λειτουργήσει ως κέντρο από το οποίο συγκρατήθηκαν πολλές φυγόκεντρες δυνάμεις, οι οποίες δημιούργησαν μια εντυπωσιακή καλειδοσκοπική εικόνα όχι τόσο του βακχικού κόσμου με τα μυστήρια και τις οργιαστικές τελετές του, αλλά του κόσμου του θεάτρου, όπου συμβολισμοί, τεχνικές και τεχνάσματα κατάφεραν να παρουσιαστούν με έναν αριστοτεχνικό τρόπο μπροστά στα μάτια του θεατή μέσα από την ιδιαίτερη αυτή τραγωδία του Ευριπίδη που δεν έχει αποδειχθεί ιδιαιτέρως δημοφιλής στους σύγχρονους σκηνοθέτες συγκριτικά με άλλες.