Ο νεοαυριανισμός των social media

Μετά την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκου Χαρδαλιά διάβαζα στο Διαδίκτυο έναν ποταμό από επιθέσεις εναντίον του – κυρίως από διάφορους που θεωρούν ιερή τους υποχρέωση να δηλώσουν την αντικυβερνητική τους θέση. Είναι όλοι αυτοί trolls μισθοδοτούμενα; Οχι φυσικά. Είναι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως «αντιδεξιοί», κουνάνε το δάχτυλο σε όσους ψήφισαν την κυβέρνηση, δηλώνουν οργισμένοι, αγανακτισμένοι κ.τ.λ., κ.τ.λ. Πριν από λίγο καιρό οι ίδιοι ακριβώς έβριζαν τον κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ενώ πιστεύω πως με τη δηκτικότητα των σχολίων τους υποχρέωσαν και τον κ. Σωτήρη Τσιόδρα να ελαττώσει την παρουσία του στην επικαιρότητα – θα ήθελαν, πιστεύω, να τρέψουν σε φυγή και άλλους πολλούς. Θέλω να θυμίσω πως ο Χαρδαλιάς δεν είναι βουλευτής, έχει υποστηρίξει πως δεν έχει σκοπό να πολιτευτεί και δεν ανήκει στους ανθρώπους της κυβέρνησης που στο παρελθόν έχουν κάνει εμπρηστικές δηλώσεις κατά των κομμάτων της σημερινής αντιπολίτευσης, όπως π.χ. ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης, τον οποίο πολλοί ιδεολογικοί του (και όχι μόνο) αντίπαλοι περιμένουν πάντα στη γωνία. Αν υποθέσουμε ότι ο Χρυσοχοΐδης είναι το σύμβολο ενός τάχα μου «αυταρχικού κράτους», ο Χαρδαλιάς δεν νομίζω πως μπορεί να συνδεθεί ούτε με τον αυταρχισμό ούτε με τον επάρατο νεοφιλελευθερισμό. Τότε γιατί τον βρίζουν; Νομίζω ότι εν τέλει ο λόγος είναι απλός: τον βρίζουν γιατί είναι στην επικαιρότητα. Και γιατί στο πρόσωπό του διακρίνουν τον εκπρόσωπο διάφορων κυβερνητικών προσπαθειών αυτά τα χρόνια: το αν αυτές είναι επιτυχημένες ή αποτυχημένες δεν έχει σημασία – θα τον έβριζαν έτσι κι αλλιώς.