Διαχείριση

Η μέθοδος είναι συνηθισμένη. Το επικοινωνιακό λανσάρισμα της χώρας σε πρόσφυγες και μετανάστες ως μιας με κλειστές δομές, από την οποία δεν είναι εύκολο να φτάσουν στη Βόρεια Ευρώπη, έχει κριθεί αποτελεσματικό εργαλείο απ’ όσους το χρησιμοποιούν. Οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, βέβαια, αποδίδουν τη μείωση των ροών και την αποσυμφόρηση των νησιών που πανηγυρίζουν οι κυβερνητικοί στα περιβόητα push-backs. Για τους πιο μυημένους στα του Μεταναστευτικού, όμως, το μυστικό της διαχείρισής του θα συνεχίσει να κρύβεται στις διαθέσεις της Τουρκίας. Παρότι, π.χ., το ελληνικό κράτος, από τις αρχές του καλοκαιριού, τη χαρακτήρισε «ασφαλή χώρα» για τους αφγανούς αιτούντες άσυλο, η πραγματικότητα γι’ αυτούς στην άλλη όχθη του Αιγαίου είναι τελείως διαφορετική. Κοινή γνώμη, πολιτικοί και μίντια – βοηθούσης της οικονομικής κρίσης – γίνονται ολοένα κι εχθρικότεροι απέναντι στους πρόσφυγες απ’ όπου κι αν προέρχονται. Το πρόβλημα που πλησιάζει, άρα, είναι πιο σύνθετο από τα συνθήματα περί φύλαξης των ελληνικών συνόρων. Επειδή εξαρτάται πλέον όχι μόνο από τα ερντογανικά γεωστρατηγικά σχέδια, αλλά κι από την υπόλοιπη τουρκική εσωτερική σκηνή.