Κοντά σε μια σημαντική ανακάλυψη φαίνεται πως βρίσκονται ερευνητές από τις ΗΠΑ και την Κίνα – δύο χώρες που, ενίοτε, αποδεικνύουν πως δεν ξέρουν μόνο να συγκρούονται αλλά και να συνεργάζονται. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα της Nature Biotechnology και σχετικό δημοσίευμα του περιοδικού «Smithsonian», οι ερευνητές έχουν πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της «εμφύτευσης» μιας ανθρώπινης πρωτεΐνης σε φυτά, η οποία θα τους δώσει τη δυνατότητα να παράγουν μεγαλύτερους, βαρύτερους και πιο ανθεκτικούς καρπούς, αυξάνοντας την παραγωγή μέχρι και κατά 50%.

Πρόκειται για την πρωτεΐνη FTO, η δράση της οποίας στον ανθρώπινο οργανισμό μελετάται εδώ και μία δεκαετία. Ισοδυναμεί δε με «βόμβα» από τη στιγμή που θα εισαχθεί στο RNA των φυτών, «δεν υπάρχει όριο στο τι μπορεί να καταφέρει», όπως ισχυρίζεται ο Τσουάν Χε, χημικός στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. «Βρισκόμαστε ακόμη σε αρχικό στάδιο», δηλώνει εμφανώς πιο συγκρατημένη η συνάδελφός του από το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου Γουινφάνγκ Τζιά – αν και παραδέχεται, επίσης, ότι «αποτελεί μια πολύ καλή στρατηγική για να ενισχύσουμε τα φυτά μας».

Αρχικά, οι ερευνητές «φύτευσαν» την πρωτεΐνη στο γενετικό υλικό ρυζιού, διαπιστώνοντας ότι σε συνθήκες θερμοκηπίου η παραγωγή των γενετικά τροποποιημένων φυτών ήταν τριπλάσια σε σύγκριση με τα κανονικά. Οταν δε επιχείρησαν κάτι ανάλογο σε ελεύθερες καλλιέργειες, στην περιφέρεια του Πεκίνου, τότε η αύξηση έφτασε στο 50%. Σε ανάλογα συμπεράσματα έχουν φτάσει ακολουθώντας την ίδια διαδικασία και στην παραγωγή πατάτας, διαπιστώνοντας επίσης υψηλότερο βαθμό φωτοσύνθεσης καθώς και ανθεκτικότητας απέναντι στην ξηρασία.

Παρ’ όλα αυτά, οι ερευνητές προβλέπουν ότι θα χρειαστούν αρκετά ακόμη χρόνια ώστε να έχουν στη διάθεσή τους επαρκείς ποσότητες μεταλλαγμένων σπόρων – ειδικά καθώς, όπως τονίζουν, χάθηκε μία τουλάχιστον χρονιά με τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν λόγω της πανδημίας.

Σημειώνεται ότι, παραδοσιακά, ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν όσοι υποστηρίζουν τη χρήση γενετικά μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων είναι η κάλυψη των διαρκώς αυξανόμενων διατροφικών αναγκών και ο περιορισμός ή και η εξάλειψη των θανάτων εξαιτίας της πείνας, που εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 9 εκατομμύρια κάθε χρόνο. Ταυτόχρονα, φυσικά, προβάλλουν δύο στοιχεία ακόμη: αφενός ότι είναι αναγκαία η δημιουργία ειδών που θα είναι πιο ανθεκτικά απέναντι τόσο στις πάσης φύσεως ασθένειες όσο και στα ακραία καιρικά φαινόμενα της εποχής μας, αφετέρου ότι πρέπει πάση θυσία να περιοριστεί το «αποτύπωμα άνθρακα» που αφήνει η γεωργία, η οποία υπολογίζεται ότι ευθύνεται για ποσοστό άνω του 10% των «αερίων του θερμοκηπίου» τα οποία εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα.

Είναι γνωστό, ωστόσο, ότι απέναντί τους υπάρχουν αντιρρήσεις και αντίλογος – και μάλιστα ισχυρά.