Tη δεκαετία του 1920 αποφάσισαν ότι τα κοινά τους σημεία ήταν περισσότερα από τις διαφορές τους: μπορεί ο Ρεϊμόν Αρόν να ήταν δεξιός και ο Ζαν-Πολ Σαρτρ αριστερός, αλλά ο πρώτος προτιμούσε τον Μαρξ από τον Τοκβίλ και ο δεύτερος τον Μαλαρμέ από τον Μάο. Εγιναν έτσι φίλοι. Μετά τον πόλεμο, αποφάσισαν ότι οι διαφορές τους ήταν πια μεγαλύτερες από τα κοινά τους σημεία: ο κόσμος ήταν χωρισμένος στα δύο και ο Αρόν διάλεξε τη Δύση, ενώ ο Σαρτρ την Ανατολή. Το 1947 σταμάτησαν και να μιλάνε. Και ξαναβρέθηκαν 32 χρόνια αργότερα, στις 26 Ιουνίου 1979, όταν επισκέφθηκαν τον πρόεδρο Ζισκάρ ντ’ Εστέν και του ζήτησαν να ανοίξει τις πόρτες της Γαλλίας στους εκατοντάδες χιλιάδες Βιετναμέζους και Καμποτζιανούς που έφευγαν από τον κομμουνισμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή