«Δεν κλείνεις τα μάτια στο μέλλον»

Ποια είναι για σας η πεντάδα των πόλεων και των πρωτευουσών του κόσμου που θα τις θεωρούσατε ταυτόχρονα και ως τα κατ’ εξοχήν μητροπολιτικά πολιτιστικά κέντρα;

Θα μου επιτρέψετε να κάνω μια μικρή κατάχρηση της φιλοξενίας σας, αναφέροντας 5+1 σύγχρονες πολιτιστικές μητροπόλεις – και είμαι βέβαιος ότι θα καταλάβετε γιατί δεν περιορίζομαι μόνο στις 5. Η πρώτη επιλογή μου είναι η Νέα Υόρκη, μια πόλη που θα μπορούσε να αποτελεί μικρογραφία του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Πολιτιστική πρωτεύουσα των ΗΠΑ και, θα τολμούσα να πω, μάλλον ολόκληρης της υφηλίου. Είναι από μόνη της ένας ξεχωριστός τρόπος ζωής. Δεύτερη επιλογή, το Παρίσι. Νομίζω ότι θα αρκούσε αυτό που είχε πει ο Νίτσε, ότι «ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να έχει σπίτι στην Ευρώπη, παρά μόνο στο Παρίσι». Μόδα, τέχνη, γαστρονομία – μια πόλη που γεννά μεγάλες ιδέες, ανατρέφει κορυφαίους καλλιτέχνες και συγγραφείς. Τρίτη μητρόπολη, το Λονδίνο, όπου ο καθένας, όσο απαιτητικός και εάν είναι, μπορεί να βρει αυτό που θα τον ενθουσιάσει. Το κοκτέιλ εμπειριών στο Λονδίνο είναι συγκλονιστικό. Τέταρτη επιλογή, το Βερολινο. Πόλη της μουσικής και του θεάτρου, με δεκάδες εκθέσεις καθημερινά και με προϋπολογισμό σχεδόν 1 δισ. ευρώ τον χρόνο για τον πολιτισμό. Διαμορφώνει τις τάσεις για το σήμερα και το αύριο. Πέμπτη πόλη η Ρώμη, λόγω του μοναδικού συγκερασμού παράδοσης και σύγχρονου πνεύματος. Η επιτομή του ευρωπαϊκού πολιτισμού, από την αρχαιότητα έως το μπαρόκ και την Αναγέννηση. Το να διασχίζεις αυτή την πόλη μοιάζει σαν να ταξιδεύεις πίσω στο παρελθόν και ταυτόχρονα στο μέλλον. Και, τέλος, αλλά επ’ ουδενί με αξιολογική σειρά, η πόλη μου, η Αθήνα. Εκτός από την τεράστια αρχαία πολιτιστική κληρονομιά, τα τελευταία χρόνια χάρη σε οργανισμούς όπως το ΕΜΣΤ, το ΚΠΙΣΝ και η Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής και η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, η Αθήνα διεκδικεί διακεκριμένη θέση στο ευρωπαϊκό -και όχι μόνο – πολιτιστικό γίγνεσθαι.